Residenten rozehond in ‘snelkookpan’ van kunstlaboratorium

Ondanks de herfstkleuren in het park rondom, staat Kunstlabor Artoll in volle bloei. Tien kunstenaars, vijf uit Utrecht en vijf uit Brabant, verblijven twee weken met elkaar. Soms is het muisstil, geconcentreerd, dan weer wordt er druk geschoven en gebouwd met materiaal. Een naaimachine maakt kilometers en in de keuken wordt druk over werk gesproken. In Artoll ontstaan ontmoetingen en is er ruimte voor beeldend experiment.

De eindpresentatie volgt op 12 oktober tussen 14 en 17 uur in Bedburg Hau, net over de grens bij Nijmegen.

Terwijl Yu Zhang, die uit Eindhoven komt, op haar huurfiets de grens verkent daagt ze haar lichaam uit tot het uiterste. Ze wil haar fysieke grens, de geografische landsgrens en de natuurlijke weerstand van de wind ervaren. Zo brengt ze de grens tussen Nederland en de buurlanden in kaart met satellietfoto's, fish-eye opnamen en meettechnieken. Haar focus ligt tijdens de artist-in-residence van Stichting rozehond op het stukje grens tussen Nijmegen en Kranenburg. 'I don't Know Where the Wind blows' is een doorlopend onderzoek naar hoe natuurlijke windstromen zich verhouden tot de door landen vastgestelde grenzen. Een uiterst poëtische en filosofische benadering vormgegeven en vastgelegd middels het lichaam en geavanceerde techniek.

De andere 9 residenten van AIR rozehond in KunstLabor Artoll in Bedburg Hau werken in de villa.

Goof Kloosterman nam de dubbele Jugendstil ramen in zich op. Doorgaans werkt Kloosterman vanuit geënsceneerde achtergronden zoals gebruikt bij film en theater. Nu zijn het de grijs-witte blokjes, waarmee Photoshop aanduidt dat de achtergrond niet zichtbaar is. Kloosterman is op zoek naar vormen waarmee de dualiteit van verbergen versus transparantie zich vertaalt in een afbeelding. Vanuit de pixelblokjes, ambachtelijk gemaakt van papier en textiel, ontstaat een 3-dimensionaal object waarin het Jugendstil raam is afgebeeld. Het raam is zichtbaar, maar tegelijkertijd ook weer niet zichtbaar.

Anna Fetter bouwt een huis van verf en papier, gevuld met zowel mooie als pijnlijke herinneringen. Het huis staat niet alleen voor fysieke ruimtes, maar ook voor gevoelens en gedachten. Haar herinneringen bouwen zich in lagen op. Zo brengt Fetter persoonlijke verhalen samen in een beeldende, poëtische zoektocht naar verandering. 

Cis Bakker legt in de voormalige isoleercellen van de expositieruimte de vinger op transgenerationele trauma's. Immers, hoe ging het in dit land waar WOll nog altijd sporen trekt naar de toekomst. Bakker stak papieren liggende menselijke figuren boven elkaar aan scherpe barbecueprikkers. Vier opeenvolgende generaties, de barbecueprikkers verwijzen naar voedsel. 'De 'shit' uit het verleden heeft twee kanten, het is ook ons voedsel'.

Met een universelere insteek kijkt Giorgia Lo Faso naar de oorlogen die vandaag de dag gevoerd worden. Zij verstopte achter het stucwerk van de muren in Artoll flarden Breaking News van Al Jazeera. Berichtgeving waar je naar moet zoeken. Met een zaklantaarn zijn de beeldende glow-in-the-dark boodschappen te vinden.

Het werk van Angela Vissers en Friso van der Heijden is van een andere aard.

Friso van der Heijden knipte uit schuimplastic levensgrote, schijnbaar gezellige, taferelen. De humoristisch ogende types die hij neerzet zijn echter allen in zichzelf gekeerd ondanks het samenzijn. In een van zijn taferelen gebruikt hij een 3D-print van een, door hem geknipte, kop. Origineel handwerk en reproductie komen zo in een werk samen. Net zoals in het dagelijkse leven waar het authentieke en het geconditioneerde naast elkaar functioneren.

Angela Vissers tovert door elkaar bewegende schaduwbeelden op de muren afkomstig uit de architectuur in het gebouw. Bezoekers die rond de installatie lopen veranderen in dwalende figuren binnen de projectie. De geschiedenis van de voormalige psychiatrische kliniek komt tot leven.

Wat zit eronder? Janneke Berendsen verwondert zich over vaste patronen en houdt maatschappelijk niet-geaccepteerde gedragingen tegen het licht. Zonder oordeel. Ze experimenteert met het begrip afwerpen, figuurlijk en letterlijk. In ArToll pelt ze elke dag een mandarijn. De schil, uit gewoonte, aan een stuk. 

Gertruud Dentjens componeert met oude stukken lambrisering, vloerdelen en trapleuningen ruimtelijke composities die rust uitstralen. In Artoll voegt ze kleur toe op nieuwe stukken gevonden multiplex die ze verbindt met de oude delen. De kleur is geïnspireerd door de lichtinval in de ruimte en de natuur rondom het gebouw van de residentie. Met uiterst minieme weloverwogen ingrepen zoekt ze naar een maximaal effect waarbij het oude in ere wordt gehouden.

Het werk van Roger Walschots daarentegen ontploft. De verf op zijn kleine canvasjes spat en krast als het ware alle kanten op, buiten het kader. Het lijkt makkelijk, maar niets is minder waar. De vele over elkaar liggende lagen en het oog voor perfecte toevallige composities resulteren uiteindelijk in kleurrijke energieke schilderijen die alleen of als onderdeel van een compilatie getoond worden.
De muur op de veranda in het KunstLabor, met een werk van een vorige resident, gebruikt Walschots als achtergrond voor een van zijn composities. En zo omarmt de kunst het verleden en komt heden en verleden weer samen in het altijd bruisende kunstlaboratorium van ArToll.

AIR rozehond 2024 met:
Goof Kloosterman, Janneke Berendsen, Roger Walschots, Anna Fetter, Yu Zhang, Gertruud Dentjens, Angela Vissers, Friso van der Heijden, Cis Bakker en Giorgia Lo Faso.

Eindpresentatie 12 oktober van 14 tot 17 uur
Zur Mulde 10 (Haus 6)
Bedburg Hau (D)